Na haar allerlaatste journaal: Martine Tanghe wint taalonderscheiding "Grote Prijs Jan Wauters"

Een boegbeeld heeft afscheid genomen. Heel erg jammer dat we haar niet langer zullen zien op 'Het Journaal', ons Martine.

Op 30 november 2020 kwam er een einde aan een tijdperk. Martine Tanghe neemt afscheid van jaar job als nieuwslezer. Wat mij altijd opviel wanneer ze het nieuws presenteerde was haar taal. Ze sprak mooi correct Nederlands maar dit zonder gemaakt over te komen. Haar taal was heel natuurlijk en aangenaam om naar de luisteren. Het kreeg zelfs een naam: 'Het Martine Tanghe Nederlands'. Het was dan ook, in mijn ogen, meer dan verdiend dat ze hiervoor in de bloemetjes gezet werd. Martine ontving na haar laatste journaal 'De grote prijs Jan Wouters', een onderscheiding die elk jaar een Nederlandstalige mediapersoonlijkheid bekroont voor zijn of haar excellent taalgebruik.

Eerlijk gezegd had ik nog nooit van deze prijs gehoord. Nu ik er wat meer over weet vind ik het heel fijn dat zulke prijzen bestaan. Natuurlijk hebben dialecten hun charmes maar ik merk dat zelfs in de media dialect meer en meer als normaal beschouwd wordt en dat vind ik persoonlijk toch echt wel jammer. Het valt op hoe slecht mensen nog AN spreken. Ik vind het dus zelf heel belangrijk dat er mensen zoals Martine aanwezig blijven in de media.

We gaan je missen Martine! Bedankt om ons al die jaren op de hoogte te houden. Proficiat met je prijs en geniet van je pensioen!

Film in de klas: 'de hongerspelen'

Toen we als opdracht kregen om eens na te denken over een film die je kon gebruiken tijdens de les Nederlands moest ik meteen denken aan een boek-film-vergelijking. Ik zou dan bepaalde delen van een boek laten lezen aan de leerlingen en dan (afhankelijk van de tijd) ofwel net die delen samen bekijken tijdens de les of de volledige film bekijken en telkens aangeven dat er nu een deel volgt dat we ook hebben gelezen. Zo hoop ik de leerlingen te kunnen laten inzien dat volgend prentje zeker een waarheid bevat.

Wanneer een boek verfilmd wordt vallen er altijd delen van het verhaal weg. Dat is natuurlijk een duidelijke interpretatie van deze prent. Maar voor mij valt er nog een heel ander deel weg, misschien nog wel een belangrijker deel: mijn fantasie.

Ik kan niet meer op 2 handen tellen hoe vaak ik wel niet voor tv heb gezeten en geroepen heb 'Oh, zo was dat helemaal niet in mijn hoofd!'

Ik wil de leerlingen dus doen inzien dat films zeker hun charme hebben maar dat een boek toch altijd wel meer aspecten bevat. En natuurlijk leer ik hen hier ook ineens dat het bij mij niet zal werken om gewoon de film te kijken als er een boekbespreking moet gemaakt worden...

Ik ben op zoek gegaan naar jeugdboeken die verfilmd werden en ik kwam uit bij 'De hongerspelen'. Ik denk dat ik bijna de laatste persoon op de wereld ben maar tot nu toe had ik de film 'De hongerspelen' nog niet bekeken. Als het aankomt op films en series ben ik iemand die tegen de stroom inloopt.

De hongerspelen is een film die zich afspeelt in Amerika. Het is echter wel zo dat je niet meteen herkent dat het Amerika is. Het volledige land is ingedeeld in districten. Elk jaar moet elk district 1 jongen en 1 meisje leveren die tijdens de hongerspelen zullen vechten tot de dood. Deze persoon ontvangt nadien eeuwige roem. Wanneer tijdens een trekking haar zusje wordt gekozen offert Katniss zich op om als vrijwilliger te vertrekken naar de hongerspelen...

Ik vond de film echt wel heel leuk. Ik ben nu eigenlijk wel kwaad op mezelf dat ik deze film niet eerder heb gekeken. Ik kijk er al naar uit om de volgende films te starten en te zien hoe het verhaal afloopt.

Artikel: Leerkracht uit Lokeren bedenkt “werkwoordenwiel” om nooit meer dt-fouten te maken

Dt-fouten. Veel mensen maken ze nog steeds. En ik merk dat steeds meer mensen zich er enorm aan ergeren. Ook bij mezelf zie ik soms toch nog een dt-fout opduiken ook al ken ik de regels. Waarom maken we hier nog zoveel fouten tegen? Wel, vaak heeft te maken met te snel willen zijn. Maar er bestaat ook zoiets als 'de meest gebruikte vorm'. We schrijven bijvoorbeeld al snel 'het is gebeurt 'omdat de vorm 'gebeurt' vaker voorkomt dan de vorm 'gebeurd'. We schrijven dan vaak de vorm die we het vaakst zien in zinnen waar deze vorm eigenlijk niet past.

Ook onze leerlingen hebben hier nog steeds problemen mee en ik vind het dus erg belangrijk dat we hen de regels blijven aanleren.

Toen ik enkele dagen geleden dit zag voorbijkomen was ik heel enthousiast. Op deze manier worden lessen rond werkwoordspelling echt leuk.

Onmiddellijk zag de typische negativiteit opduiken: 'Niet alles moet een spel zijn, ze moeten ook gewoon de regels leren!'

Ik vind het altijd jammer dat mensen aan die oude visie blijven vasthangen. Ik denk dat we allemaal wel snappen dat wanneer kinderen op deze manier de spellingsoefeningen oplossen zij de regels evenzeer leren, al is het dan op een fijne en motiverende manier. Ik mijn ogen is daar niks mis mee.

Ik ben dus zeker voorstander van zulke systemen en wanneer ik de kans krijg deze te gebruiken in een (stage)les dan ga ik dat ook zeker doen!

Het volledige artikel is te raadplegen via

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/12/10/leerkracht-uit-lokeren-bedenkt-werkwoordenwiel-om-nooit-meer-dt/

Oh ja! Wil je zelf ook eens testen of je de dt-regel onder de knie hebt? In het artikel vind je ook een kleine quiz. Veel succes!