Zwijg! Bruno Vanden Broecke & Tom Van Dyck

2 broers, die niet meer kunnen verschillen van elkaar. Heel verschilllend, en toch zo een mooi team. En maar best dat ze een goed team vormen, want afstand nemen is fysiek onmogelijk...

Bruno Vanden Broecke en Tom Van Dyck spelen in deze tragikomedie een siamese tweeling. De ene broer duidelijk heel erg intelligent en enorm geïnteresseerd in fossielen, de andere broer in de verste verte niet geïnteresseerd in fossielen. Tijdens de voorstelling wordt je meegesleurd in hun verhaal, hun leven: van hun geboorte, over hun studententijd tot nu.

Deze voorstelling heeft me echt in uitersten gesleurd. Op bepaalde momenten liepen de tranen praktisch over mijn wangen van het lachen, terwijl 1 minuut later ik bijna zat te wenen en een krop in mijn keel had. Ik had niet verwacht dat dit verhaal mij zo zou aangrijpen, maar dat heeft het dus wel echt gedaan. Maar eigenlijk had ik dit wel kunnen verwachten van deze 2 grote acteurs natuurlijk. Ik ben echt blij dat ik hen samen eens heb mogen zien spelen.

---

bijlage: mijn toegangticket

Moeilijke woorden, leesgemak en leesplezier

Bij het bekijken van de website van 'Levende talen magazine' werd mijn aandacht getrokken naar het artikel 'Moeilijke woorden, leesgemak en leesplezier' geschreven door Marcel Lemmens. Marcel Lemmens is een zelfstandig leermiddelenontwikkelaar en is dus veel bezig met vragen zoals 'Welke teksten kunnen we gebruiken tijdens de les?' of 'Hoe kunnen we leerlingen hun leesmotivatie verhogen?' Dit zijn vragen die mij als toekomstig leerkracht Nederlands ook bezighouden, dus wil ik zijn visie op dit probleem wel eens bekijken.

We weten ondertussen allemaal wel dat we best gebruik maken van authentieke teksten wanneer we teksten willen gebruiken tijdens onze lessen. Maar zelf bots ik ook vaak op de moeilijkheid van deze teksten: authentieke teksten bevatten vaak woorden die onbekend zijn voor leerlingen waardoor het voor leerlingen niet meer aangenaam is om deze teksten te lezen. Zoals in het artikel ook wordt gezegd, zou in een tekst 95% van de woorden bekend moeten zijn om leesgemak te verkrijgen en zelfs 98% van de woorden bekend moeten zijn om leesmotivatie en leesplezier te verkrijgen. Aan deze percentages kom je met authentieke teksten vaak niet. De vraag is dan: hoe ga ik hier dan mee om als leerkracht?

Uit het artikel haal ik een tip die me zeker kan helpen: pre-teaching. In het artikel worden heel wat voordelen vernoemd van pre-teaching. Ten eerste zien leerlingen direct resultaat van hun leerwerk. Ten tweede gaan ze de woorden beter onthouden doordat ze onmiddellijk worden toegepast. En ten derde houden de leerlingen (en de leerkracht) er een trots gevoel aan over.

Als ik dan toch een stukje kritiek mag geven, zou ik de pre-teaching wel iets anders aanpakken dan hoe het in het artikel gezegd wordt. Ik zou de leerlingen zeker geen woordenlijstje of iets dergelijks laten studeren maar dit wel op een leuke manier aan te brengen door bijvoorbeeld te werken met een woordzoeker, een kruiswoordraadsel of een andere spelvorm.

Ik leer dus uit dit artikel dat ik zeker niet mag afstappen van het gebruik van authentieke teksten, en dat teksten makkelijker leesbaar maken ook zeker geen alternatief mag zijn. Gebruik dus zeker je authentieke teksten (zowel voor het vak Nederlands als voor andere vakken) maar zorg dat er voldoende ondersteuning is voor leerlingen door in te zetten op taalgericht (vak)onderwijs.

Het volledige artikel kan je hier raadplegen

1 op 4 cultuurhuizen dreigt subsidies te verliezen: sector onder zware druk

De cultuursector in Vlaanderen staat onder zware druk: 1 op 4 bestaande organisaties dreigt haar subsidie te verliezen. De organisaties die wel nog Vlaamse subsidies zouden krijgen, 64 procent van de aanvragers, zouden het met gemiddeld 16 procent minder moeten doen dan gevraagd. De cultuursector trapt daarom vandaag de campagne #ambitieuzerdandit af. "Zonder extra budget komt de sector onder zware druk, moeten we internationaal grote stappen terugzetten, gaat meerstemmigheid verloren, is tewerkstelling bedreigd en wordt experimenteren bijzonder lastig", klinkt het in een persbericht.

Ik vind het zelf bijzonder jammer dat politiek niet meer investeert in cultuur, zeker nu we hebben gemerkt hoe sterk mensen cultuur nodig hebben. Tijdens de coronapandemie hadden mensen nood aan cultuur en die nood kon toen al niet worden ingevuld. Je merkt nu langs alle kanten dat mensen cultuur willen beleven en terug naar voorstellingen willen gaan. Het zou dus bijzonder jammer zijn als onze vlaamse cultuurorganisaties kopje onder zouden gaan.

Klik hier om het originele artikel te bezoeken