De Volksjury: de meest spraakmakende moordzaken op een onverantwoorde manier verteld

EINDELIJK!!!!

Eindelijk heb ik dit boek kunnen lezen. Ik had dit boek al een tijdje in mijn bezit. Het stond maar te wachten op mijn boekenkast, tussen die 20 anderen, tot ik het eindelijk een keertje zou vastnemen. Maar het is me gelukt!

Ik ben al een tijdje grote fan van Laura en Silke. Ik denk dat ik een tweetal jaar geleden hun podcast heb ontdekt, en ik ben sindsdien niet meer gestopt met luisteren. Onlangs had ik zelfs tickets gescoord om aanwezig te zijn bij een opname, maar door corona werd dit toch nog afgelast...

In hun podcast hebben Laura en Silke het over (onopgeloste) moordzaken. Ze doen dit op een ludieke en luchtige manier én met een fles cava die op het einde van de aflevering leeg moet zijn.

Veel mensen vroegen mij of het als luisteraar van de podcast wel 'nuttig' was om het boek aan te kopen, aangezien heel wat zaken die in het boek behandeld worden ook al aan bod kwamen in de podcast. Ik vind het boek absoluut een meerwaarde. Oké, het klopt dat je vaak al weet waar de zaak over gaat, maar als extra aspect gingen de dames telkens een expert interviewen. Zo werd er bijvoorbeeld een griffier geïnterviewd over hoe bewijsstukken bewaard worden, een professor in de genetica werd bevraagd over DNA-onderzoek, en last but not least, de ondertussen overleden Peter R. De Vries werd geïnterviewd over undercoveroperaties. 1 voor 1 waren dit zeer interessante onderwerpen waar ik ook echt iets van heb bijgeleerd.

Het was voor mij, ik schaam mij een beetje om dit te zeggen, de allereerste keer dat ik een non-fictie boek las. Ik was altijd bang dat ik van een non-fictie boek niet ging kunnen genieten en ik het gevoel ging hebben dat de inhoud 'leerstof' was. Ik moet toegeven dat dit voor mij bij dit boek totaal niet zo aanvoelde, maar misschien is dat dan voornamelijk omdat dit onderwerp 1) sterk aansluit bij mijn persoonlijke interesse en 2) dit in de verste verste niet gelinkt is aan mijn opleiding.

Het lezen van dit boek heeft me dus wel geleerd dat ik non-fictie zeker opnieuw een kans mag geven.

Het beest met de kracht van tien paarden door Lida Dijkstra

Ik vond dit keer inspiratie in mijn stagelessen Nederlands... Gedurende de laatste stageperiode kreeg ik de opdracht om de leerlingen voor te bereiden op een grote synthesetaak die zij op het einde van het schooljaar zouden moeten uitvoeren. De opdracht ging als volgt: de leerlinge lezen een jeugdboek over een specifiek onderwerp en geven op het einde van het jaar een presentatie over dit onderwerp waarin ze ook elementen van het jeugdboek verwerken. 1 van de onderwerpen waaruit de leerlingen mochten kiezen, was mythologie. Ik ben sowieso fan van dit onderwerp en dit zijn ook telkens de leukste lessen om te geven tijdens geschiedenis. Ik vroeg dus aan mijn leerlingen welk boek zij gekozen hadden om te lezen, en dit boek kwam naar voren:

Dit boek is eigenlijk een hervertelling van de bekende mythe van de minotaurus. Gedurende de lessen geschiedenis hebben we deze mythe ook uitgebreid besproken, maar wat mij daarvan voornamelijk is bijgebleven is dat het een heel erg lang verhaal was met heel wat andere mythen die eraan gekoppeld werden. Toen ik nadien de boekenlijst bekeek en ik zag dat dit boek ook op de lijst stond, ben ik onmiddellijk naar de bibliotheek gegaan.

Ik heb dit boek op één dag uitgelezen, zo vlot is het geschreven. Ik was aangenaam verrast, aangezien mythen vaak heel erg moeilijk en langdradig zijn om te lezen.

Wat voor mij heel fijn is aan dit boek, is dat ik onmiddellijk inzag hoe ik dit boek ook kan inzetten in mijn lessen geschiedenis. Het is echt goed geschreven, de informatie klopt ook, en het is ook nog eens op het niveau van de leerlingen geschreven. WIN WIN WIN Zeker een aanrader als je het mij vraagt.

Een mooi kerstcadeau voor de leerlingen in het buitengewoon onderwijs

Aan het begin van het schooljaar werd er veel gesproken over de problemen waarmee het leerlingenvervoer in het buitengewoon onderwijs kampt. Kinderen die vier of vijf uur per dag op een bus moeten zitten van en naar school. Excuseer?

Al snel werd er onderzoek gedaan. Uit deze resultaten bleek dat meer dan 5.500 leerlingen uit het buitengewoon onderwijs meer dan 3 uur per dag op de bus zitten. Ook bij bevoegd minister Lydia Peeters (mobiliteit) schoot dit nieuws in het verkeerde keelgat: 'Onaanvaardbaar', liet ze weten.

Nu weten we allemaal dat ministers graag dingen zeggen, maar dat er nog een verschil is tussen zeggen en doen. Lydia Peeters heeft ondertussen ook echt stappen gezet om de situatie te verbeteren: ze trok 1,8 miljoen euro extra uit om de meest dringende gevallen op te lossen. Natuurlijk zijn nog niet alle problemen opgelost maar er is ondertussen ook een werkgroep aangesteld die zich over het probleem buigt. Het doel is om tegen eind januari een nota met structurele oplossingen klaar te hebben. Die oplossingen kunnen dan ingezet worden vanaf volgend schooljaar.

Ook minister voor onderwijs, Ben Weyts, denkt mee over een oplossing voor het probleem. Hij heeft laten weten dat het makkelijker gaat zijn om extra scholen voor buitengewoon onderwijs op te starten. Als deze extra scholen er komen, zullen kinderen dichter bij huis een school kunnen vinden en worden de reistijden ingekort.

Het volledige artikel kan je hier terugvinden