Een weeffout in onze sterren door John Green

Ongeveer 10 jaar na de hype heb ik dan toch maar beslist dit boek een kans te geven. Ik weet nog heel goed dat ik een jaar of 16 was, en dat letterlijk iedereen dit boek las en de film keek. Maar ik durfde niet. Kanker heb ik altijd een heel moeilijk onderwerp gevonden en ik merkte dat ik op dat moment niet klaar was om het verhaal te lezen. Toch bleef het boek door mijn hoofd spoken, en ik heb dan uiteindelijk toch de keuze gemaakt om het nu wel een kans te geven.

Het verhaal gaat over 2 jongeren, Hazel en Gus. Beide tieners hebben kanker. Vanaf het moment dat zij elkaar ontmoeten, voelen ze een imense aantrekkinskracht naar elkaar toe. Dit wordt het begin van een prachtig avontuur.

Bij het lezen van dit boek, had ik heel veel emoties. Het kwam echt binnen bij mij, iets wat mij al lang niet meer is overkomen. Daarom ben ik echt wel blij dat ik dit verhaal uiteindelijk toch nog een kans heb gegeven. Het is zeker een emotionele rollercoaster, maar het verhaal leert je tegelijk ook zoveel over hoop en dankbaarheid.

Ik ben nu ook zeker van plan om binnenkort de film eens te bekijken. Ik ben heel benieuwd of de makers erin geslaagd zijn de emoties van het boek over te brengen naar het witte doek.