De Nimfen - Alex Michaelides

Vorig jaar schreef ik voor Nederlands 1 al een blogpost over de debuutroman van Alex Michaelides 'De Stille patient'. Ik was toen razendenthousiast over dit boek. Als je deze blogpost nog niet gelezen hebt, ga zo meteen zeker eens een kijkje nemen!

Klik hier voor de blogpost over 'De stille patient'

Eind vorig jaar kreeg ik een sms'je van een goede vriendin die me enorm enthousiast liet weten dat hij zijn tweede boek ging publiceren. Ik was meteen getriggerd en ging online op zoek naar meer informatie. Al snel werd ik teleurgesteld, want ik zag dat het boek enkel in de VS ging worden uitgegeven. Maar na enkele maanden wachten kwam dan toch het verlossende nieuws dat ook dit boek werd uitgebracht in meerdere landen en talen.

Toen ik de korte inhoud las, was ik dolenthousiast. Niet alleen kwam hier moord en psychologie aan bod, er was nog een derde thema aan toegevoegd: griekse mythologie. Ik kon niet wachten om het boek te lezen. Ik plande onmiddellijk met één van mijn boekenvriendinnen een tripje naar Antwerpen om onze slag te slaan. Ik kocht het boek in boekhandel 'Stad Leest' te Antwerpen, een hele fijne boekwinkel in het hart van de stad, zeker eens een bezoekje waard.

Nu ik het boek in mijn bezit had, kon ik jammer genoeg nog niet onmiddellijk beginnen lezen. Ik had nog een hele stapel boeken liggen die eerst gelezen moesten worden voor schoolopdrachten maar uiteindelijk ben ik dan toch aan 'De Nimfen' kunnen beginnen.

In het boek volgen we psycholoog Mariana Andros, zij is ervan overtuigd dat professor Edward Fosca een moordenaar is. Fosca is professor griekse tragedie aan de universiteit van Cambridge en houdt er nogal een vreemde tijdsbesteding op na: hij heeft een mysterieuze groep vrouwelijke volgelingen (trouwens allemaal studenten van hem!) die zichzelf de nimfen noemen. Mariana wordt gecontacteerd door haar nichtje Zoë wanneer blijkt dat één van Zoë's beste vriendinnen vermoord wordt teruggevonden. Zij blijkt nagenoeg een lid te zijn van de groep nimfen. Mariana wil koste wat kost Fosca's schuld bewijzen, en daarvoor roept ze zelfs de hulp in van een oude bekende (maar ik ga nog niet verklappen wie dat is...)

Opnieuw ben ik enorme fan van het boek. Het boek leest enorm vlot en het is echt heel erg spannend. Ik heb het uiteindelijk op twee avonden volledig uitgelezen omdat ik zo werd meegezogen in het verhaal. Als je net zoals ik fan bent van thriller, psychologie en griekse geschiedenis, houd je dan maar vast aan de takken van de bomen!

Ik geloof dat ik mijn favoriete schrijver gevonden heb. Ik kan al niet wachten op het volgende boek.

Over the edge - Helen Vreeswijk & Dirk Bracke

Het kiezen van mijn tweede jeugdboek verliep niet zo heel erg vlot dit semester. Al redelijk vroeg dit semester begon ik te lezen in 'de negen kamers', een boek dat onderdeel was van de leeslijst.

Vol enthousiasme begon ik met lezen, want de flaptekst was volledig mijn ding. Ik ben een enorme fan van mysterie en dit boek leek voor mij een schot in de roos... ja, niet dus. Wat een verschrikkelijk boek: het boek had in mijn ogen geen doorlopend verhaal en sprong van de hak op de tak. Voor het eerst in mijn leven heb ik een boek weggelegd zonder het uit te lezen...

Na deze teleurstelling ging ik dan maar op zoek naar een nieuw jeugdboek om te lezen, maar eigenlijk vond ik op het eerste zich niets in de leeslijst dat mij echt aansprak. Ik heb dan toch maar dankbaar gebruik gemaakt van de mogelijkheid om zelf een jeugdboek te kiezen. Ik koos voor een boek geschreven door Helen Vreeswijk en Dirk Bracke, aangezien ik nog nooit een boek van deze auteurs gelezen heb. Hoog tijd om hier eens iets aan te doen vond ik. Ik ben gegaan voor een boek dat me is bijgebleven omdat er in de klas over gesproken werd toen iedereen zijn favoriete jeudboek mocht meebrengen, namelijk 'Over the edge'.

Chris is een jongen uit de middelbare school, en hij is niet bepaald moeders mooiste. Hierdoor zien de meisjes hem ook totaal niet staan. Chris is verliefd op de mooie Fien, maar die heeft al zeker geen aandacht voor hem, zij kijkt alleen maar naar Chris' knappe vriend Ruud.

Chris zoekt zijn toevlucht op internet. De filmpjes die hij bekijkt worden steeds heftiger en uiteindelijk kijkt hij naar filmpjes waarin vrouwen verkracht worden. Zo onstaat zijn ultieme fantasie... hij is van plan een vrouw te verkrachten.

Tijdens het lezen van het boek was ik af en toe zeker gedegouteerd. De gedachten van Chris zijn soms echt heftig om te lezen, en ook de scènes worden redelijk expliciet beschreven. Desalniettemin vond ik dit één van de beste jeugdboeken die ik tot hiertoe gelezen heb. Ik vond het verhaal erg goed geschreven en heel erg realistisch. Petje af voor de auteurs, want je merkte bij het lezen totaal niet dat het boek door twee mensen geschreven is. Na het lezen van zo'n verhaal vraag ik me altijd af hoe schrijvers zo in iemands hoofd kunnen kruipen. Zijn de auteurs gaan spreken met mensen die verkrachtingen hebben gepleegd? Als iemand hier een antwoord op heeft, laat het mij zeker weten!

Wat ik ook zeker fijn vond aan het boek, is dat het vanuit verschillende perspectieven werd geschreven: sommige hoofdstukken leven we mee met Chris, in een ander hoofdstuk volgen we het hoofd van de politie die de zaak probeert op te lossen, ... Door de verschillende perspectieven wordt de spanning in mijn ogen nog meer opgedreven: zo weet je vaak al wat Chris van plan is, en wordt het daarna beschreven in een ander hoofdstuk maar dan door de ogen van een ander personage.

Kortom, zeker dus een aanrader dit boek. Het boek is al van 2003 maar volgens mij vandaag de dag nog steeds heel razend actueel. Zeker eens lezen dus als je de kans krijgt!

De jongen zonder naam - Bettie Elias

Toen ik dit boek in de leeslijst voorbij zag komen, was ik onmiddellijk verkocht. Ik weet niet wat ik heb met WO II en de jodenvervolging, maar het onderwerp triggert mij enorm. Ik heb al heel wat boeken gelezen over dit onderwerp en elke keer opnieuw raakt het mij diep.

Het boek vertelt het verhaal van de 12-jarige Samuel, die wordt opgepakt in Antwerpen en naar Kazerne Dossin in Mechelen wordt gebracht. Het boek maakt gebruik van het vertelperspectief van de ik-verteller, iets wat voor mij een grote meerwaarde is in dit verhaal: je ontdekt echt samen met Samuel en zijn familie wat er met hen zal gebeuren. Je voelt hierdoor als lezer ook echt de angst van de personages, de angst voor het onbekende...

Het verhaal begint bij de arrestatie van de familie en volgt zo hun reis naar Kazerne Dossin. In het boek leef je echt mee de personages: je leest en beleeft wat ze allemaal moesten doorstaan op deze gruwelijke plek en hoe verschrikkelijk zij werden behandeld. Natuurlijk weet jij als lezer veel meer dan de personages, aangezien de meeste van ons al wel eens gehoord hebben van de gruwel van WO II. Jij weet wat voor gruwelijke dingen deze mensen nog te wachten staan eens zij op die trein stappen. Maar de manier waarop de schrijfster het verhaal verteld, laat je toch een beetje in het ongewisse. Je wil na elke hoofdstuk verderlezen om te weten te komen wat er verder zal gebeuren met de personages en hoe lang zij nog zullen overleven...

Aangezien ik veel lees, bekijk en beluister over dit onderwerp, dacht ik toch best veel te weten over WO II en de jodenvervolging. Maar dit boek heeft me toch weer iets bijgeleerd: in 1943 hebben 3 jongens uit Antwerpen geprobeerd om een trein onderweg naar Polen, tegen te houden. Zij slaagden erin om de trein te doen stoppen en zo Joden te helpen ontsnappen. Van deze jongens en hun poging om Joden te redden had ik zelf nog nooit gehoord. Het gaf me een warm gevoel om ook eens in de hoofden te kruipen van tegenstanders van het regime en mee te leven met mensen die de Joden wilden helpen.

Wat het lezen van dit verhaal voor mij extra speciaal maakte, was dat ik zelf dit jaar nog naar het museum aan Kazerne Dossin ben geweest. Dit museum is in mijn ogen nog steeds een must als je meer wil weten over WO II en de jodenvervolging. Het museum bevindt zich recht tegenover de kazerne waar het gros van het verhaal zich afspeelt.

Als u geïntresseerd bent in dit museum, dan vindt u via hun website meer informatie. Misschien kan u dit museum in een volgend semester bezoeken als cultuurevenement...

https://kazernedossin.eu/

Om af te sluiten wil ik nog meegeven dat ik heel blij ben dat er ook vandaag de dag nog jeugdliteratuur verschijnt over deze gruwelijk periode. Dit mag nooit vergeten worden, en verhalen zoals dit helpen zeker om de herinnering levend te houden.