Team mortis: engel des doods

Als leerkracht Nederlands heb je een belangrijke rol in de culturele ontwikkeling van je leerlingen. Ik vind het dus mijn taak als leerkracht om op de hoogte te zijn van boeken die populair zijn bij de jeugd. Tevens leer je hier ook uit welke thema’s populair zijn bij de jeugd. Het heeft in mijn ogen dus alleen maar voordelen.

Wanneer het aankomt op jeugdboeken weet ik zelf niet helemaal goed waar te beginnen. Zelf ben ik in die periode eigenlijk gestopt met lezen. Ik heb de leesmicrobe pas teruggevonden tijdens mijn studies. Hierdoor heb ik bitter weinig kennis over jeugdboeken en hun auteurs. Als je meer informatie wil over jeugdboeken kan je natuurlijk naar de bibliotheek stappen en aan de medewerkers tips vragen, maar je kan ook de lijst van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen raadplegen.

Het eerste jeugdboek dat ik koos is ‘Team Mortis: engel des doods’. Ik heb dit boek gekozen omdat de flaptekst mij deed denken aan de zaak van de bende van Nijvel, één van de meest spraakmakende onopgeloste zaken in België. Dit boek is het achtste boek van de reeks ‘Team Mortis’, wat ook wel duidelijk werd in het verhaal. Ik had best wel moeite om het hele verhaal te kaderen. De zaak die in dit boek behandeld werd, was zonder problemen te volgen, maar doorheen de boeken is er wel een alomvattend verhaal waar ik te weinig details over had om het volledige plaatje te vatten. Hier was ik bij het ontlenen van het boek ook wel bang voor. Toch hield het me niet tegen het verhaal uit te lezen.

Het verhaal begint bij een overval in een supermarkt in Wallonië waarbij de daders iedereen koelbloedig neerschieten. Iedereen, buiten 1 meisje, Yuna Tahiri. Naast Yuna zijn er nog 2 andere hoofdpersonages, Erika en Aiko. Erika is een meisje wiens ouders zijn vermoord. Ze is nu lid van Team Mortis, een groep jongeren die de politie ondersteund. Aiko is een danseres. Al snel wordt duidelijk dat haar broer wel eens iets te maken zou kunnen hebben met de overval op de supermarkt. In het begin van het verhaal lijken de 3 verhaallijnen niets met elkaar te maken te hebben. Maar naarmate je verder leest wordt duidelijk dat alles verband houdt met elkaar.

Ik vond het zelf een heel fijn boek om te lezen. Het las heel erg vlot ondanks de informatie die ik miste uit eerdere boeken. Wat ik fijn vond was dat de spanning goed werd opgebouwd zodat je eigenlijk pas op het einde van het verhaal alles te weten kwam.

Als iemand van plan zou zijn om dit boek te lezen, raad ik wel aan om toch te beginnen bij het eerste boek. Dat zou volgens mij de leeservaring nog iets fijner kunnen maken.

Artikel: nieuwe leerplannen tweede en derde graad secundair onderwijs.

Ik probeer zo veel mogelijk mee te blijven met de actualiteit. Zo kijk ik dagelijks naar het journaal en bekijk ik ook af en toe de app van VRTnws. Tijdens het scrollen kwam ik volgende kop tegen.

Katholiek onderwijs wil snoeien in nieuwe eindtermen 2e en 3e graad, maar minister Weyts gaat door met invoering.

Voor leerkrachten is het leerplan een belangrijke bron van informatie. Ik vind het zelf heel belangrijk dat het leerplan van tijd tot tijd herzien wordt om zo tegemoet te komen aan een veranderende samenleving. Onderwijs moet kinderen en jongeren voorbereiden om lid te worden van de samenleving en dus moet ons onderwijs ook aangepast zijn aan de moderne samenleving.

Vanaf 1 september 2021 zouden de nieuwe leerplannen voor de tweede graad ingevoerd moeten worden. De nieuwe leerplannen voor de derde graad zouden dan twee jaar later volgen. Al een tijdje wordt er gewerkt aan de modernisering van de leerplannen maar nu komt er kritiek vanuit het katholiek onderwijs. Volgens het katholiek net zijn er te veel eindtermen en gaat er voor de leerkrachten niet voldoende tijd zijn om alles grondig te zien tijdens de les. Het net vreest er tevens voor dat de leerkrachten hun creatieve inbreng gaan verliezen en puur uitvoerders zullen worden. Dit zou natuurlijk heel erg jammer zijn voor de leerlingen. Het is net door de creatieve inbreng van leerkrachten dat we kinderen en jongeren kunnen prikkelen en gemotiveerd kunnen houden.

Momenteel worden de bezorgdheden van het katholieke net niet serieus genomen. De eindtermen gaan nu voor advies naar de raad van state. Pas nadien kan de Vlaamse regering en het Vlaams parlement de eindtermen officieel goedkeuren. Het katholiek net kan nog stappen ondernemen maar hoopt deze niet te moeten nemen. Zo zouden ze de stap kunnen zetten naar het Grondwettelijk Hof om de invoering op 1 september 2021 aan te vechten.

Wat ik zelf heel erg jammer vind, is dat de politiek niet wil luisteren naar experten (iets wat we tijdens de hele coronacrisis ook al hebben ondervonden jammer genoeg). Leerkrachten weten waar ze mee bezig zijn en willen hun leerlingen kwalitatief onderwijs blijven bieden. Zij zijn degene die al jaren in het vak staan en inzien wat de mogelijke problemen zijn van deze vernieuwde leerplannen. Het zou dus niet meer dan logisch zijn dat de politiek de bezorgdheden van het katholiek net serieus zou nemen. Ik hoop dus dat minister Weyts toch nog de tijd wil nemen om te luisteren naar de bezorgdheden en dat experten en politiek zo samen kunnen zorgen voor kwaliteitsvol onderwijs.

Het volledige artikel is te raadplegen via:

https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/10/13/katholiek-onderwijs-wil-niet-weten-van-nieuwe-eindtermen-2de-en/

Online cultuurevenement - Assisen online

Sinds vorig jaar ben ik vaste luisteraar van de podcast ‘De volksjury’. Een podcast waarin Laura en Silke het telkens hebben over een (vaak onopgeloste) moordzaak of verdwijning. Toen ik deze podcast ontdekte merkte ik al snel dat dit onderwerp mij wel lag. Enkele afleveringen terug hadden zij het over het online assisenproces van ‘de badkuipmoord’ waar wij zelf als volksjury mochten optreden. Toen ik dit hoorde heb ik mij onmiddellijk ingeschreven.

De zaak ging over de moord op Luc Maes. Op de website van het online assisenproces werd de zaak als volgt beschreven:

“Op 23 september 2018 wordt de tweeënvijftig jarige Luc Maes dood in zijn badkuip aangetroffen. Hoewel er eerst aan een ongeval of zelfdoding wordt gedacht, blijkt al snel dat het om moord gaat. Alle vermoedens wijzen in de richting van Cathy Desutter, echtgenote van Luc Maes. Twee jaar later komt de zaak voor het Hof van Assisen. Het is aan de jury om te beslissen over schuld of onschuld.”

Vanaf 20 oktober werden elke dag filmpjes gepost van mensen die betrokken waren bij het proces. Zo zagen we de procureur voorbijkomen, de verdediging, de beschuldigde, verschillende kennissen van de beschuldigde etc.

Waar ik voordien vooral op hoopte was dat ik echt het gevoel ging hebben dat ik een jurylid was. Ik merkte meteen aan mezelf dat ik dit ook echt geloofde.

Toen op 20 oktober de zaak begon was ik erg enthousiast. Elke avond nam ik mijn taak als jurylid zeer serieus. Ik probeerde met mijn volle aandacht de getuigenissen en betogen de volgen en noteerde af en toe dingen die mij opvielen. Na 10 dagen was het dan de beurt aan de jury om te beslissen over schuld of onschuld. Nadat ik mijn notities nog eens had doorgenomen heb ik voor mezelf beslist dat er niet voldoende bewijzen waren om de beschuldigde schuldig te verklaren.

Wat het voor mij nog spannender maakte is dat we de dag na de stemming te weten kwamen wat er echt gebeurd was. Uit dit filmpje bleek dat de beschuldigde wel degelijk de moord had gepleegd. Toch had ik geen spijt van mijn keuze aangezien ik van het principe ben ‘Je bent onschuldig tot het tegendeel bewezen’ en ik vond nu eenmaal dat haar schuld absoluut niet bewezen was. Kurt Rogiers heeft me als advocaat van de verdediging dus helemaal overtuigd.

Wat ik heel fijn vond aan dit format was dat je zelf kon kiezen wanneer je de filmpjes bekeek. Ze bleven namelijk online staan tot op het moment dat er gestemd moest worden. Je had dus ook de kans bepaalde getuigenissen een tweede keer te bekijken.

Wat ik vooral meeneem uit dit online event is dat COVID er op een bepaalde manier voor heeft gezorgd dat cultuur laagdrempeliger is geworden voor mensen. Mensen kunnen nu gewoon van thuis uit hun culturele ervaring beleven en zo stapje voor stapje hun culturele identiteit vorm geven. Ik hoop dan ook dat online cultuurevenementen, theaterstukken etc. ook na corona zullen blijven bestaan.

Bijlage: mijn ticket