Online cultuurevenement - Assisen online

Sinds vorig jaar ben ik vaste luisteraar van de podcast ‘De volksjury’. Een podcast waarin Laura en Silke het telkens hebben over een (vaak onopgeloste) moordzaak of verdwijning. Toen ik deze podcast ontdekte merkte ik al snel dat dit onderwerp mij wel lag. Enkele afleveringen terug hadden zij het over het online assisenproces van ‘de badkuipmoord’ waar wij zelf als volksjury mochten optreden. Toen ik dit hoorde heb ik mij onmiddellijk ingeschreven.

De zaak ging over de moord op Luc Maes. Op de website van het online assisenproces werd de zaak als volgt beschreven:

“Op 23 september 2018 wordt de tweeënvijftig jarige Luc Maes dood in zijn badkuip aangetroffen. Hoewel er eerst aan een ongeval of zelfdoding wordt gedacht, blijkt al snel dat het om moord gaat. Alle vermoedens wijzen in de richting van Cathy Desutter, echtgenote van Luc Maes. Twee jaar later komt de zaak voor het Hof van Assisen. Het is aan de jury om te beslissen over schuld of onschuld.”

Vanaf 20 oktober werden elke dag filmpjes gepost van mensen die betrokken waren bij het proces. Zo zagen we de procureur voorbijkomen, de verdediging, de beschuldigde, verschillende kennissen van de beschuldigde etc.

Waar ik voordien vooral op hoopte was dat ik echt het gevoel ging hebben dat ik een jurylid was. Ik merkte meteen aan mezelf dat ik dit ook echt geloofde.

Toen op 20 oktober de zaak begon was ik erg enthousiast. Elke avond nam ik mijn taak als jurylid zeer serieus. Ik probeerde met mijn volle aandacht de getuigenissen en betogen de volgen en noteerde af en toe dingen die mij opvielen. Na 10 dagen was het dan de beurt aan de jury om te beslissen over schuld of onschuld. Nadat ik mijn notities nog eens had doorgenomen heb ik voor mezelf beslist dat er niet voldoende bewijzen waren om de beschuldigde schuldig te verklaren.

Wat het voor mij nog spannender maakte is dat we de dag na de stemming te weten kwamen wat er echt gebeurd was. Uit dit filmpje bleek dat de beschuldigde wel degelijk de moord had gepleegd. Toch had ik geen spijt van mijn keuze aangezien ik van het principe ben ‘Je bent onschuldig tot het tegendeel bewezen’ en ik vond nu eenmaal dat haar schuld absoluut niet bewezen was. Kurt Rogiers heeft me als advocaat van de verdediging dus helemaal overtuigd.

Wat ik heel fijn vond aan dit format was dat je zelf kon kiezen wanneer je de filmpjes bekeek. Ze bleven namelijk online staan tot op het moment dat er gestemd moest worden. Je had dus ook de kans bepaalde getuigenissen een tweede keer te bekijken.

Wat ik vooral meeneem uit dit online event is dat COVID er op een bepaalde manier voor heeft gezorgd dat cultuur laagdrempeliger is geworden voor mensen. Mensen kunnen nu gewoon van thuis uit hun culturele ervaring beleven en zo stapje voor stapje hun culturele identiteit vorm geven. Ik hoop dan ook dat online cultuurevenementen, theaterstukken etc. ook na corona zullen blijven bestaan.

Bijlage: mijn ticket